Linda van Abeelen, Maarten Nederhorst en Anneke Jegen over zingevingsbijeenkomsten

De aanleiding voor de bijeenkomsten waren signalen die Ellis en Linda bereikten. Linda: “Mensen vertellen ons over kinderen die in het buitenland wonen en het gemis dat ze ervaren. Maar ook dat ze eigenlijk niemand hebben met wie ze hun gevoelens kunnen delen. Ze lopen niet met hun verdriet te koop. Terwijl het juist mooi is als mensen ervaringen met elkaar delen. Het lost niks op, maar het lucht wel op. Je man blijft dood en je blijft hem missen. Maar je kunt wel je hart luchten.”

Echt een groep

Linda zag dat de elf deelnemers zich al snel een groep voelden. “En van daaruit zijn ze weer aangehaakt bij andere groepjes. ‘Kom ook eens daar kijken’. Ze ontmoeten elkaar en bekommeren zich om elkaar. Het contact maakt ze krachtiger. Ze blijven na afloop ook hangen, dat zegt genoeg.” Maarten Nederhorst heeft zijn hele leven verhalen verteld en opgetekend. Toch is hij vooral visueel ingesteld. In 1966 begon hij bij de Ziekenomroep. Na een langdurig dienstverband bij de NOS, startte hij een eigen filmbedrijf. “Ik maakte veel bedrijfsfilms en later documentaires voor de IKON en de NOS. Mijn creativiteit gaat terug tot mijn vroegste jeugd. Als we uit school kwamen, moedigde mijn moeder ons aan toneel te spelen of zelf krantjes te maken. Dat heeft me gevormd.”

Toevalstreffer

Anneke Jegen groeide op als schipperskind. Ze zorgde al vroeg voor haar ouders, die beiden jong overleden. Ze volgde een sociale opleiding en vond haar eerste echte baan in een club- en buurthuis in Katwijk. Ze woonde eerst op een camping, toen in een pension en uiteindelijk in een ongemeubileerd flatje. “Door jutten op het strand kwam ik aan pallethout waarmee ik zelf een bed, aanrecht en meubels maakte. De creativiteit uit die levensfase heb ik mijn hele leven meegenomen en gekoesterd.” Maarten en Anneke kwamen op verschillende manieren bij de bijeenkomsten uit. Maarten: “Ik zag een stukje in de krant en dacht eerst ‘het zal wel niks zijn’. Toch besloot ik te gaan. Ik was te laat, maar stapte binnen en voelde in een flits dat ik me daar thuis voelde.” Anneke zorgt voor haar man die niet aangeboren hersenletsel (NAH) heeft. “Het heeft zware consequenties. Voor hem, maar ook voor mij. Op zoek naar informatie over NAH, raakte ik in gesprek met Linda. Dat was een toevalstreffer. Ze zag iets in mij waardoor ze besloot me uit te nodigen voor de bijeenkomsten.”

Blij van mooie gedachten

De deelnemers stellen zich open voor elkaar. Anneke: “Iedereen gaat daarbij zo ver als hij of zij zelf wil of kan. En dat is goed.” Maarten: “Ik ben heel open, maar niet iedereen vindt dat even gemakkelijk. Je geeft prijs wat je kan missen. Je leert de mensen heel goed kennen, ook omdat we samen aan de slag gaan. Het gaat over het leven. Niemand komt hier met een telefoontje binnen, dat is wel een bevrijding. Zo sta je echt open voor elkaar.” Anneke vertelt over de eerste vijf bijeenkomsten. “We werden uitgedaagd na te denken over waar we blij van worden. Ik dacht aan hele gewone dingen, zoals muziek, lekker eten, goed slapen, lieve vrienden hebben en liefde ervaren en geven. Maar ik deed een nog grotere ontdekking: ik word blij van mooie gedachten. Doordat ik ertoe werd aangezet hier over na te denken, kwam ik tot dit inzicht. Mooie gedachten haal ik overal vandaan. Bijvoorbeeld uit een opera, met als kern de zin ‘liefde is de hartenklop van het heelal’. Dan ben ik echt flabbergasted. Ik geloof het ook echt. Een andere gedachte is ‘een glimlach is de kortste weg tussen mensen.’ Met die gedachte loop ik dan over straat. Om te ervaren dat het zo is.”

Levensboom

Bij de tweede serie bijeenkomsten staat de Levensboom centraal. Met de wortels als verleden, de stam als heden en de takken als toekomst. Deze serie kwam er niet zo maar. Maarten: “Na de vijfde bijeenkomst zei Linda: ‘Bedankt, dit was het.’ Dat kon natuurlijk niet! We waren als groep erg naar elkaar toe gegroeid. Dus op ons verzoek is er een tweede serie gekomen.” Maarten deelt een moment dat hem is bijgebleven. “Ik had de groep over mijn verdriet verteld. Het viel stil, er reageerde niemand. Anneke pakte toen een vel papier bij mij weg, tekende er een hartje op en legde het weer bij me terug. Dat vond ik zo bijzonder, dat raakte me diep. Dat was een groot geluksmoment.”

Intensief

De bijeenkomsten hebben Anneke ook veel gebracht. “Je gaat de diepte in. Met elkaar, maar vooral met jezelf. Het gaat over jou als geheel. Dat is heel intensief. We hebben allemaal veel meegemaakt en dat hoort bij je. De diepste ellende heeft tot de mooiste dingen geleid. Omdat je er doorheen bent gekomen. Alles uit je leven wordt aangeraakt en vormt een optelsom die ergens heen leidt. Door de bijeenkomsten kwam ik bij mijn gevoel van authenticiteit. En daarmee werd ik me ook heel bewust van mijn puurheid en gevoel van eenheid. Ik sta er versteld van wat het allemaal heeft losgemaakt. Ik heb mezelf voortdurend verrast.” Maarten: “Op onze leeftijd hoef je niks meer, je mag. In de groep zaten mensen die eenzaam waren. Ze wonen niet alleen, maar voelen zich alleen in het leven staan. Dat kunnen delen is ontzettend belangrijk. Ik zou dit iedereen gunnen. Nu is het gestopt. Maar als het weer doorgaat, ben ik van de partij!”

Meer informatie?

Wilt u meer weten over de activiteiten van Versa voor volwassenen en senioren? Een ervaring met iemand delen of heeft u een idee voor een activiteit? Klikt u dan hier.

Schrijver Eelco Visser heeft in 2022 voor Versa Welzijn een jaar lang verhalen verzameld. Hierin vertellen inwoners van Gooi en Vechtstreek hoe ze, samen met anderen, prachtige projecten, activiteiten en diensten realiseren. Waarmee ze het (samen)leven in hun straat, wijk of dorp leuker, interessanter en duurzamer maken. In Versa Welzijn vinden ze een partner die op basis van gelijkwaardigheid, waar gewenst of nodig, meedenkt en -doet. Die niet overneemt, maar inwoners laat doen wat ze zelf het beste kunnen. Omdat iedereen elkaar wat te bieden heeft. En inzet in een straat, wijk of dorp écht duurzaam is als mensen zelf aan het stuur van de verandering zitten! Het zijn vertrekpunten van Asset Based Community Development; gemeenschapsversterkend werken.