“Zo leer je elkaar tenminste kennen!”
We zitten met z’n allen voor de Zeverijnflat II. We staan stil bij het plotse overlijden van Maya, de bewoonster die de eerste Flatkoffie organiseerde. Ze overleed nog dezelfde avond. Er gaat een mapje rond met foto’s waar ze op staat. Ook haar vriend haakt later nog even aan. Een officiële herdenking wordt het niet, omdat haar vriendin Helene er vandaag niet bij kan zijn. Het wordt een middag van terugblikken en vooruit kijken. Want het samenzijn nodigt ook uit tot het maken van allemaal plannetjes.
Het zal ook door het weer komen. Want het is 2 oktober, de zon schijnt, het voelt bijna als een lentedag. En dan kan het niet anders of het gaat binnen no-time over een flatBBQ. Bewoonster Sandra weet dat een van haar buurmannen, John, ooit dat idee heeft geopperd. Community builder Cecile pakt een vlaggetje en al snel staan er veel namen onder het woord BBQ. Iedereen wil meedoen. Vooral voor de gezelligheid, een aantal bewoners heeft eigenlijk niets met BBQ’en. Het tekent de sfeer: met z’n allen is het gewoon een stuk leuker! Er is veel plek rondom de flat, dus een plekje vinden is geen probleem. Met een partytent erbij, voor als het regent, staat het plan al bijna in de steigers.
Ontmoeting door muizen
Na een kwartiertje zitten er zo’n vijftien bewoners voor de Zeverijnflat II. Soms kennen ze elkaar goed, bijvoorbeeld omdat ze buren zijn, een andere keer hebben ze elkaar net leren kennen. Soms was de aanleiding voor een eerste ontmoeting bijzonder. Diep emotioneel, zoals in een groep voor mensen die een familielid hebben verloren door moord. Maar ook door iets knulligs als muizen die internetkabels doorknagen. Waardoor je elkaar ontmoet tijdens de reparatiewerkzaamheden in meerdere appartementen. Bewoonster Carla komt aanrijden met haar rollator. Ze heeft een valpartij gemaakt. Haar gezicht is behoorlijk gehavend. Het roept veel lieve en meelevende reacties op, maar gelukkig is de humor ook nooit ver weg. “Zeggen ze dan niet: ‘je had moeten zien hoe die ander eruit zag?’,” roept een bewoonster, gevolgd door een schaterlach. De bewoners zijn het er wel over eens dat Carla voorlopig even niks kan doen. En dat ze dan maar goed geholpen moet worden.
Elkaar leren kennen
De start van dit koffiemoment staat hoe dan ook in het teken van wat medisch uitgewissel. Marijke loopt moeilijk en krijgt een kruk voor onder haar been, een andere bewoner is niet bij de koffie omdat ze ziek uit Bonaire is teruggekomen. Rita van Zeverijnflat I is wel van de partij. Ze wordt door een aantal dames liefkozend ‘de buurvrouw’ genoemd. Ze heeft een steen beschilderd ter nagedachtenis aan Maya. En overhandigt deze aan haar vriend Peter die er erg door aangedaan is: “Deze komt bij haar urn”. De groep wordt uitgebreid met twee bewoners die hun hondjes hebben meegenomen. De animo voor de BBQ groeit. Zou het ook niet gewoon al in de winter kunnen? Met heaters, Glühwein en warme chocomel? Aan ideeën geen gebrek. Ondertussen blijven er bewoners aanhaken. Ze worden er ook actief bij geroepen: “Kom erbij, het is hier hartstikke gezellig!” Het valt een bewoner op dat haar buurvrouw zo bruin is. Ze blijkt op vakantie te zijn geweest in Spanje, vlakbij Barcelona. Meerdere bewoners zijn daar ook al eens geweest. De honden kunnen het geweldig goed met elkaar vinden, maar een van de twee, Binkie, loopt ook twee koffiebekertjes omver. Een groot pak servetjes biedt uitkomst. Een van de bewoners is opgetogen over de grote opkomst. “Zo leer je elkaar tenminste kennen.”
Serieus gesprek
Als de Flatkoffie er bijna op zit, sluiten er nog een man en vrouw aan. Ze wonen in de huisjes tussen de twee Zeverijnflats in. De man zet elk jaar zijn halve huis vol met kersthuisjes. Misschien een leuk idee om met de bewoners eens bij hem te gaan kijken rond de feestdagen? Het gesprek gaat al snel over de huisjes waar het duo woont. “Moeten die niet tegen de vlakte?,” vraagt een van de bewoners. “Ach, die moeten al dertig jaar tegen de vlakte!,” antwoordt de man. Weer schatergelach. Er ontstaat een serieus gesprek. Want de plannen om de woningen te slopen zijn er natuurlijk wel. En dan krijgen ze er hoogbouw en een enorme parkeergarage voor in de plaats. Waar blijft het uitzicht dan? De bewoners houden zich maar vast aan de ontwikkelingen rondom de komst van de Mc Donalds, alweer een tijdje geleden. Daar kregen ze toen allerlei alarmerende brieven over, er was veel om te doen. En uiteindelijk heeft niemand er last van. Mc Donalds laat zelfs iemand met een vuilnisbak door de wijk lopen, prima toch? De sfeer zit er weer in. Ondertussen groeit het idee van de BBQ maar door. Sandra oppert nog een nieuwjaarsborrel. Misschien is het ook wel een mooie kans voor verbinding van de bewoners van flat I en II. En alsof het zo heeft moeten zijn: bewoner Marianne van flat I staat met haar fiets op de stoep.
Waardevol
Het is ook de week na de aanslag in Rotterdam. De week daarvoor domineerde het bericht over het grote aantal explosies in doodnormale woonwijken het nieuws. Het is het gesprek van de dag, ook hier. Dat is ook zo’n belangrijke functie van ontmoeting. Je voert gesprekken met elkaar die je thuis niet altijd voert. Gesprekken waarin je elkaars standpunten leert kennen. En waarbij de gulle lach, hoe pittig het onderwerp soms ook is, gelukkig nooit ver weg is. “Er komen toch steeds meer gekken. Met al die explosies. Ik mag nog van geluk spreken dat ik hier op de elfde woon!” Bewoner Jan van Zeverijnflat I komt ook aanwaaien. “Zo, hier is het gezellig!,” roept hij van een afstandje. Hij vraagt Cecile naar het Flatuitje naar Oudewater, dat volgende week staat gepland. Of dat nog doorgaat. Natuurlijk, er gaan ongeveer 13 bewoners mee, met Jan en zijn vrouw als chauffeurs. Als de middag ten einde loopt zijn er in totaal ruim 20 mensen geweest. Mensen die elkaar voor deze koffie niet allemaal bij naam kenden. Die niet wisten wie nou precies waar woont. Nu weten ze dat wel. Sterker nog; ze weten nu dat er tenminste drie Henny’s in de flat wonen! Daarom is deze koffiemiddag zo waardevol. Deze bewoners gaan elkaar groeten. Gaan een BBQ met elkaar organiseren. Komen in contact met de bewoners van Zeverijnflat I. Het Flatuitje werkt misschien wel aanstekelijk. Zo ontstaat er reuring. Komt van het een het ander. En wordt het hier ‘meer samen’.
