Terugblik Week van de Mantelzorg 2023

We kijken terug op een geslaagde Week van de Mantelzorg. Dank aan alle mantelzorgers, gemeenten en andere organisaties die dit mogelijk hebben gemaakt!

Lees hier bijvoorbeeld het artikel uit de Gooi en Eemlander (8/11) over de activiteiten in de BEL-gemeenten en Huizen: ’Ik kan hem geen vijf seconden alleen laten.’ Drie mantelzorgers over de zorg voor een naaste.

Ze neemt haar moeder zo veel mogelijk mee op pad. „Dat komt ook omdat we een hele lieve, humoristische en vooral dankbare moeder hebben. Als ik zoals van de week terugkom van vakantie dan straalt ze helemaal en aait ze een half uur over mijn hand. Als iemand steeds meer moeite moet doen om duidelijk te maken wat hij of zij wil, dan wordt de verbinding die je hebt steeds belangrijker. We zijn als kinderen ook hechter geworden. We hebben allemaal moeten leren omgaan met de nieuwe situatie. Niets is meer vanzelfsprekend, daarom richt je je op de geluksmomentjes die je met haar hebt. Die zijn heel waardevol voor ons.”

Tineke van Eiken (73) verzorgt haar man John Muchow (77) ’Je bent min of meer privéverpleegster’
Tineke van Eiken verhuisde ruim twintig jaar geleden voor haar man naar de Amerikaanse staat South Dakota. Heimwee maakte dat ze terug wilde naar Nederland. „Je hebt hier kibbeling, bitterballen en poffertjes, dus ik vond dat geen probleem”, vertelt Muchow, die vijf jaar geleden een fiks ongeluk kreeg en sinds drie jaar in een rolstoel zit en niet meer kan lopen. „En dat is zwaar, want je bent min of meer privé verpleegster”, vertelt Van Eiken die met haar man nu in Laren woont. „Wat ook heel veel tijd en moeite kostte is om erachter te komen welke organisatie nou wat doet. Zeker als je zoals hij geen inkomen uit Nederland hebt, val je tussen de wal en het schip. Maar we hebben gelukkig een goede casemanager en we hebben nu zo’n beetje alles geregeld.”

Ze hoopt alleen nog wel geregeld te krijgen dat haar man ook deels naar de dagopvang kan. „Ik ben van het type glas halfvol en ik krijg veel steun van familie en vrienden, maar een keer onbezorgd met vriendinnen winkelen of zelf paardrijden zou wel heel fijn zijn. Dat je de knop gewoon echt een keer uit kan zetten.”

Joke Kok (68) verzorgt haar man Hans (92) ’Van gesprekken met de Raad van Bestuur ga je naar huisvrouw’
„Je leven staat on hold”, vertelt de Larense Joke die al twaalf jaar haar man verzorgt die dementie heeft. „Ik was management assistent, waarvan de laatste veertien jaar zelfstandig. In die tijd vertrok ik om vijf uur ’s ochtends en kwam om vijf uur ’s middags weer thuis. De boodschappen halen en het eten koken deed hij. Maar dat ging op een gegeven moment niet meer. Ik moest daarom stoppen met werken. Ik was in mijn functie sparringpartner voor Raden van Bestuur en nu is je rol min of meer teruggebracht tot huisvrouw. Financieel hebben we daarom natuurlijk fors moeten inleveren.”

Maar datzelfde geldt voor haar eigen bewegingsruimte. „Hij was mijn maatje en we deden heel veel. Maar dat werd allemaal steeds minder. Het is een geleidelijk proces en elke keer gaat er weer iets af wat hij niet kan. Ik kan hem inmiddels geen vijf seconden meer uit het oog verliezen.”

Terwijl er administratief genoeg te regelen is. „Waar je continu tegenaan loopt is dat je met instanties te maken hebt wier systemen niet op elkaar aangesloten zijn. Je bent uren en uren kwijt aan telefoontjes om soms hele simpele dingen te regelen. Daarbij wijzen ze steeds naar elkaar. Die paarse olifant bestaat nog echt.”

Of het verslag uit Gooise Meren in Bussums nieuws 15/11:
Extra aandacht voor mantelzorgers
‘Ze hadden vaak aan een half woord genoeg. Daarnaast gaf het hun natuurlijk ook ontspanning’

Honderden mantelzorgers – gemiddeld 60+ – hebben afgelopen week deelgenomen aan de activiteiten die door Versa Welzijn en de gemeente Gooise Meren waren georganiseerd in het kader van de Week van de Mantelzorg, die altijd rond 10 november plaatsvindt. “Het was een hele leuke week en dat krijgen we ook terug van de deelnemers”, laat Sandra Deuling van Versa Welzijn weten.

Mantelzorg is onbetaalde en vaak langdurige zorg voor zieke familieleden of vrienden. Dit kan verzorging zijn of hulp bij dagelijkse activiteiten. Als je er een rekensommetje op los laat, telt Gooise Meren er zo’n zesduizend, al realiseert lang niet iedereen zich dat het bieden van hulp op structurele basis onder deze noemer valt. Deuling weet dan ook zeker dat niet iedereen bereikt is, maar – zo zegt ze – niet iedereen heeft ook díe behoefte. “Die voelen zich niet aangesproken en komen dus niet”, vertelt ze. Daarnaast kan ook niet iedereen bij de thuissituatie weggaan, omdat er bijvoorbeeld geen opvang voor de achterblijver is.

De inwoners van Gooise Meren die wel op de activiteiten afkwamen, genoten zichtbaar. “Ze worden het fijn om met elkaar te praten en hun verhaal te delen met anderen. Ze hadden vaak aan een half woord genoeg. Daarnaast gaf het hun natuurlijk ook ontspanning.” Hun ‘patiënt’ – zo bleek uit navraag – was op dat moment meestal buitenshuis bij de dagbesteding. De meeste gasten waren vrouw. Had dat te maken met het aanbod? Dat kan, maar in de praktijk blijkt gewoon dat er meer vrouwen zijn die mantelzorgen. “We hebben natuurlijk wel voor een gevarieerd aanbod gezorgd. Zo was het optreden van Luc Runderkamp uit Muiderberg in Podium deMess (Naarden, red.) natuurlijk voor iedereen leuk, net als de afsluiter van de week in het Witte Kerkje in Naarden met de vrolijke show van de Meisjes van de Radio. Dat was echt geweldig; er werd zelfs gedanst!”

Omdat er ook mantelzorgers zijn die overdag werken, waren er drie avondactiviteiten in de programmering opgenomen. Vooral de film, die vorig jaar werd gemist, trok veel belangstelling. Ook de high tea in Muiden blijkt ieder jaar weer een schot in de roos. Het regende complimenten voor de organisatie. “De gasten vonden het geweldig en heerlijk. Ze konden lekker kletsen en voelden zich verwend.” Iedere mantelzorger kon zich aanmelden voor een van de activiteiten: dat heeft te maken met de inkoop van de benodigde producten. Sommigen zagen hun kans schoon en meldden zich aan voor meerdere. “Die zien het als een soort van vakantie en gaan alles af. Dan geven we wel aan: als het vol zit, ben jij de eerste die afvalt.” Maar Deuling laat weten dat de extra aandacht de mantelzorgers echt goeddoet. “Ze vinden het fijn om er even uit te zijn.”

Jonge mantelzorgers
De jonge mantelzorgers zijn in de week niet bereikt, maar de Versa Welzijn-medewerker laat weten dat er voor hen een speciale week is. Deze vond dit jaar in de eerste week van juni plaats. Voor hen is er in Naarden – op vrijdagavond – ook een ‘praatgroep’. Zulke bijeenkomsten zijn er ook voor ouders met kinderen met autisme en voor mensen van wie hun partner dementie of parkinson heeft. Check daarvoor de website van Versa Welzijn.